Hayatının baharında insanların hayalperest düşünceleri olur. Gezmek, eğlenmek, dinlenmek kısaca onların tabiriyle yaşamak…
Peki nedir bu baharın içinde olup da bunların dışında yani egolarına dalıp gitmeden kendinin yanında başkalarını da düşünen insanların hali ?
Niye aynı olamadık onlarla, ki istemem ama olsun maksat soruyorum…Aslında beni buraya getiren şey, bir Prof. Dr. – Türk yazar, sanat eleştirmeni, akademisyen. diye Wiki’nin tanımladığı kişinin yazısı.
Durduk yere bana göre uzunca bir yazı okudum, iyi bir yazı, gerek betimlemeler gerekse edebiyatı. Lakin edebiyatı sadece kendi egosunun leğeninde bozuk para gibi gezdirmiş – Türk yazar, sanat eleştirmeni, akademisyen…
Eğer bu yazıyı okuyorsanız belki bir farkınız olabilir, sizden rica ettiğim şey: Egonuzun ve bağımlılıklarınızın esiri olmayın.
Arada bir de olsa kafanızı kaldırıp bir bakın, kendinize sorular sorun! ‘Ne yapıyorum ben?’ ‘Ne yaptım ben?’ vs…
Bu konuda bencil olun! Kendinize ben’li sorular sorun!
Yoksa bir gün siz de iyi bir yerlerde olduğunuzda, yazı yazıyorum diye ya da bir şeyler yaparken sadece kendinizi düşündüğünüzün yahut anlattığınızın farkına varamazsınız.
Yazıyı okuduktan sonra Facebook hesabına ivedi bir isyan yazısı:
“Farketmez aga farketmez onlar,
Ben abimlerimle ağaç dikip insanlara temiz bir çevre sağlamayı düşünüyorken, ki bu işe harcayabileceğim bir kuruş bile param yok!
Onlar fark’etmez…
Tamam belki edebiyat yaparlar, iyi birileri de hoşlanır ama denizin üstünde gözlerini egosuna dikmiş biri bunu fark etmez!!!”
Bir yanıt yazın